5                                     wandelen 4

Na een beperkt ontbijt slenteren we nog wat rond in Aduard.
Veel is er niet te zien.
De rest van wat volgens de Aduarders een heel groot klooster geweest moet zijn.
Wij zien er niet veel in. Ik keek liever naar Anke.

Geen reden dus voor ons om lang in Aduard te blijven. Op naar Groningen. We steken weer het kanaal over en lopen langs het water oostwaarts. Een droefmakende eentonige tocht, even onderbroken door de Steentilbrug over het Aduarderdiep.

Nadat we de troosteloze grasvlakten van Paddepoel met succes gemeden hadden, zijn we uiteindelijk toch tevreden vanuit Ommeland in Stad terecht gekomen.
Samen. Lachend, duwend, geinend.
Groningen komt nog aan de beurt. En ook de Benedictijnen.

Het vervolg van het verhaal over Anke hangt nog in de lucht. In het wolkendek van mijn brein.
De vraag is: houd ik het droog?
Met tranen in de ogen moet ik (het is nu 2014) vaststellen, dat hier de lijn van de grote wandeltocht al ernstig begon te vervagen.
Na dagen als deze twee, vraag je je af wat er zo leuk is aan wandelen.

naar 6                                     naar wandelen 5