6              wandelen 5

De ossewagens, waar ik me op verheugd had, waren er niet. Toch waren de Toscaanse heuvelen mooi genoeg. Al raak je soms de weg kwijt. De vraag is dan: 'Waarheen?' Vraag het de postbode. Die zal het wel weten. Die weet het, maar de stortvloed aan Italiaanse woorden is niet te stuiten en evenmin te begrijpen. Tenzij je natuurlijk het Italiaans beheerst. En dat was allerminst het geval.

Dit was een kantelpunt in mijn wandelgeschiedenis.
Voordien had ik ook wel eens een stuk of stukje gelopen, maar toen, in 1982 voor het eerst een hele week. Dag in, dag uit.
Blijft de vraag: "Waarom doe je zoiets. Wat is de lol van het lopen, het wandelen. Of het nou om Pieterburen gaat of om Toscane."
Daar over valt veel te vertellen. Dat zal ook gebeuren. Maar in kleine porties. Dit is het eerste hapje.
De basis is, dunkt mij, plezier hebben in bewegen.
Ik heb dat en er zijn meer mensen, die bewegen plezierig vinden, maar er zijn ook heel veel mensen, die iedere vorm van bewegen haten.

Het is interessant, dat ook dieren bewegen soms plezierig vinden. Muizen en ratten bijvoorbeeld in een looppwiel. Voor mij geen loopwiel. En ook een lopende band, al dan niet in een fitnessruimte, staat me tegen. Evenzeer als een hometrainer, waar zwager André van zei "een fiets, die nergens heen gaat".

En dan de vraag: "Moet ik ergens heen?" Nee, maar het mag wel.
         Een bestemming is geen bezwaar. Pelgrimage en andere voorbeelden komen nog ter sprake.

Voorlopig is het ommetje een soort minimum.          Eerste terzijde: opgemerkt kan worden , dat het latijnse woord voor wandelen ambulare is, hetgeen rondlopen betekent.            Degene, die zich afvraagt, wat dat met de ambulanceauto heeft te maken, moet ik met die vraag alleen laten.         Tweede terzijde: ook de oude Grieken liepen graag rond. De school van Aristoteles bijvoorbeeld heette peripatetisch en peripatos is een rondwandeling. Open lucht is de volgende eis. Frisse lucht, zeker geen stilstaande lucht. Dus geen afgesloten ruimte.         Valt dat te rijmen met het ambulatorium, de kloostergang, waar monniken in rondwandelen?         Ja, want een kloostergang is geen afgesloten ruimte. Vergroot het plaatje.

Het antwoord op de vraag "Waarom wandel je?" is dus: Ik vind het plezierig me lopend over een enigszins redelijke afstand te verplaatsen in de open lucht.
Domme bezigheid, zul je zeggen. OK. Dom, maar heel plezierig.
En de laatste jaren wordt steeds harder geroepen, dat bewegen, wandelen, lopen zo gezond is. Daar kom ik nog op terug.

Intussen zingt Emma Kirkby "Ei! wie schmeckt der Coffee Süsse" van Bach. Johann Sebastian dronk ongetwijfeld geen espresso.
Ik wel. En daarmee is het voor vandaag genoeg geweest.

naar 7                                                 naar wandelen 6