8                                                 Groningen 1                    paarden 1

Met Anke was ik dus in Groningen aangekomen. Wat heeft de stad Groningen een wandelaar te bieden? Weinig of niets. Indertijd, en dan heb ik het over de vijftiger jaren, moest je lopend door de stad, rekening houden met een auto of fietser. Dat was goed te doen. Ook zonder de oversteekplaatsen, gekenmerkt met oranje bollen op zwart-witte palen. Die vorm van "oranje boven" heeft gelukkig niet lang bestaan.

Tegenwoordig is de binnenstad autovrij, maar de lust om er rond te lopen vergaat je al snel door de fietsers, die uit alle hoeken en gaten opduiken en zich met grote snelheden in alle richtingen verplaatsen.
Wandelen in de stad is derhalve niet aantrekkelijk. Winkelen is shoppen geworden en dat is voor veel mensen wel de moeite waard. Maar de manier waarop men zich daarbij verplaatst, valt niet binnen mijn wandelbegrip. Het gaat meestal om slenteren en daarover wordt, evenals over andere vormen van lopen elders geschreven.
Buiten de stad, in de provincie, die hier Ommeland genoemd wordt, is het ook niet alles, zoals uit onze tocht vanuit Aduard valt op te maken.
We slenteren dus maar naar het station om Groningen te verlaten.
Daar treffen we dan het Peerd van ome Loeks en valt er iets over paarden te vertellen.

Het peerd van ome Loeks staat symbool voor de liefde van de Groningers voor het paard. Daarover is op het internet allerhande te vinden. Onder andere over de viering in 1956 van Gronings Ontzet . Bij die gelegenheid heb ik in het stadspark paarden in velerlei vorm zien optreden: tuigpaarden, Arabieren met wapperende witte kleding, dressuur, concours hippique,etc. In het liedje van het peerd van ome Loeks wordt vastgesteld, dat ie gisteren nog kerngezond was, maar nu hardstikke dood.

Iets, wat nog steeds kan gebeuren en als het om mensen gaat, heeft de dokter vaak geen antwoord. Acute hartdood is dan de diagnose.
Ja, ja, als je hart stilstaat ben je dood, dat weten we allemaal. Maar waarom stond dat hart stil? Bij het peerd van ome loeks weet nog steeds niemand het.
Er is veel veranderd sinds ik in Groningen medicijnen studeerde, maar nog altijd geldt, wat ik toen las in het pathologie-boek van Boyd:
er zijn diverse oorzaken aan te geven voor een acute hartdood, maar soms is er geen bevredigende oplossing.
Boyd geeft voor zo'n geval als laatste verklaring: "a visitation of God"¹.

Nu we bij het station staan wil ik hier nog vermelden, dat in de jaren vijftig op het treinkaartje Venlo-Groningen aangegeven stond, dat de reis via Brummen moest gaan. Ik had toen nog nooit van Brummen gehoord. Nu wel. Uit nostalgische overweging zoek ik Brummen op en ontdek zo, dat in Brummen gewerkt wordt aan vervanging en verduurzaming van de openbare verlichting, terwijl er tevens plannen zijn voor een herinrichting van het Bronkhorsterveer.

Wie weet of ik niet binnenkort daar de IJssel ga oversteken. Later meer over Groningen. Maar we gaan nu eerst naar Heerenveen.

1 William Boyd, "A textbook of pathology", Henry Kimpton London 1954, blz 331

naar 9                                                 naar Groningen 2                           naar paarden 2